Przypomnijmy: w kwestii rozróżnienia stylistycznego między tangiem de salon (tangiem salon) a milonguero panuje sporo zamieszania (szczegóły - patrz Poradnik). Bez narażania się zwolennikom różnych podejść można przyjąć jedynie, że esencją stylu milonguero jest pełny, bliski kontakt partnerów. W tangu de salon objęcie może być płynne - zmienne. Kiedy pojawia się dylemat: rozluźnić objęcie i zwiększyć dystans torsów aby wykonać jakąś bardziej ekspresyjną figurę lub sekwencję, czy też zrezygnować z niej dla jakości i ciągłości bliskiego objęcia, wtedy rozchodzą się drogi "salonowców" i milongueros. Tancerz de salon zmieni objęcie dla priorytetu choreografii, zaś tancerz milonguero dostosuje swoje spektrum środków wyrazu do priorytetu pełnego objęcia, w którym skupi się na kreowaniu złożonej narracji za pomocą stosunkowo prostszego wachlarza środków wyrazu.